دردِ دلِ شکسته ی ما ناشنفته بِهْ

(فاصله ی مرگ و زندگی)

دردِ دلِ شکسته ی ما ناشنفته بِهْ
آن قصّه‌ای که غصّه فزاید نگفته به

آن بِهْ که باخبر نشود کس ز حال ما
دردی که چاره‌ای نپذیرد ، نهفته به

دل را که جای مهر بوَد ، ‌از غبارِ قهر،
پاکیزه کن که خانه ز خاشاک رُفته به

زآن یکدم است فاصله ی مرگ و زندگی
کآن ره که رفتنی ست به یک گام رفته به

چشم به ناز بسته ی او را به خود گذار
بازش مکن به بوسه که بیمار خفته به

اینجا چو غنچه ی دل ما ناشکفته بود
آن گُل که روید از گِل ما ناشکفته به

کس باخبر ز حال (امیر) اسیر نیست
زاری نهفته خوشتر و خواری نگفته به

سید کریم امیری فیروزکوهی

موضوعات مرتبط: غزل
برچسب ها: سید کریم امیری فیروزکوهی زندگانی زنده مانی گشته است...