جهان افتاده از پا و علی از پا نیفتاده

شهادت حضرت زهرا (س)

جهان افتاده از پا و علی از پا نیفتاده
شکسته قامت هفت آسمان، اما نیفتاده

شکسته ساقه‌ی یاس کبود، اما بگو «اسما»
نگاه باغبان بر صورتش آیا نیفتاده؟!

علی آیینه‌ی خاک است و زهرا مادر آب است
پس این آتش به جان حضرت دریا نیفتاده

لگد، تهدید، سیلی، تازیانه، هیزم و آتش
در این فهرستِ خونین، هیچ ظلمی جا نیفتاده

چگونه آب را با آب می‌شویند نه جز اشک
از اوجِ آبشاران بر تن دریا نیفتاده

من از تفسیرهای سوره‌ی «زلزال» می‌ترسم
بگیرد «فضه» ای‌کاش آسمان را، تا نیفتاده!

همین که ماهِ کامل پشت در روی زمین افتاد
نمی‌دانم چرا خورشید ازآن بالا نیفتاده

چهل جنگاور وحشی‌تر از کفتار در آن سو
در این سو بر زمین جز مادری تنها نیفتاده

تفاوت دارد اینجا با زمینِ کربلا، یعنی
کسی اینجا نیفتاده؛ کسی آنجا نیفتاده

در این بیت از گریزی کربلایی ناگزیرم، آه...
که هرگز اتفاقی مثل عاشورا نیفتاده

نباید بی طهارت از حدود کربلا رد شد
مگر اکبر تنش بر کل این صحرا نیفتاده؟!

عمو جان هست! پس لشکر هنوز از هم نپاشیده
علم از دست‌های خسته‌ی سقا نیفتاده

بنازم چشم زیبابینِ زینب را که می‌فرمود:
به عالم اتفاقی این چنین زیبا نیفتاده...

"احمد علوی"