زندگانی زنده مانی گشته است

(انتظار)ننهی تا قدم ای دوست به کاشانهٔ ماهست بار غم هجرت به سر شانهٔ مادر غیاب تو در این بزم، نریزد ساقیجز می محنت و اندوه به پیمانهٔ مادور از چشم خدا جوی تو ای چشمهٔ فیضآتش افتاده به هر برگ و برِ لانهٔ ما تاشود باخبر از حال غم آباد دلیرو نیارد کسی از مهر به ویرانهٔ ماای خوش آن روز که از لطف خدا نیمه شبیروشن از پرتو روی تو شود خانهٔ مامی سپارد همه ایّام به دست شادیغم هجران تو را گریهٔ مستانهٔ مادور شمع غم و اندوه چه شب ها تا صبحسوخت با یاد تو بال و پرِ پروانهٔ مالِلّهِ الحمد که از لطف تو در باغ وجودمی کند نشو و نما برگ و بر و دانهٔ مامهر تو چون دُرِ یک دانه نهان در دل ماستبرتر است از دو جهان این دُرِ یکدانهٔ مادر شب هجر، چه خوش گفته بر این وزن "رسا""رنجه فرما قدم، ای دوست به کاشانهٔ ماخرّم آن روز کز آن چهرهٔ تابان فکنیپرتو مهر ، بر این کلبهٔ ویرانهٔ ما" ۱محمدعلی صفری (زرافشان)‌۱ ـ ‌دکتر قاسم رسا بخوانید, ...ادامه مطلب